[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | [...] Vertalers kregen gewoon geen erkenning, ze verwachtten niet veel te verdienen maar gewoon rond te komen. Heel weinig mensen waren echt opgeleid als vertalers, maar de meeste hadden een degelijke universiteitsopleiding en een grondige talenkennis, tenminste in hun eigen taal. Een vriend van me behoorde helemaal tot die categorie en mijn vriendenkring breidde zich uit met andere vertalers. Ik vond ze veel interessanter als mensen en ontdekte dat we vaak dezelfde levenservaringen hadden. Het was nooit moeilijk voor mij om vrienden te maken, maar ik voelde me altijd 'anders' en ik ben er zeker van dat zij dat ook voelden. Toen een vriendin van me met pensioen ging, droeg ze me voor als haar vervanger. Toen stapte ik het rijk van Herverzekeringen binnen, waar ik niks van kende. Niettemin was het weer een stap vooruit... In mijn nieuwe baan begon ik de dossiers door te nemen, vragen te stellen en kreeg ik het bedrijf zover dat ze me inschreven voor cursussen over verzekeringen. Het College van Verzekeringen was aan de overkant van de straat en ik raadpleegde de brandvoorschriften, verzekeringspolissen en catalogi van brandblussers in hun bibliotheek. Ik leerde iets waar ik voordien nooit de kans toe had gekregen: onderzoek doen. De eerste keer dat ik een voorstel voor verzekeringsdoeleinden van een kerncentrale moest vertalen, kreeg ik een telefoontje van het departementshoofd om me te feliciteren met het geleverde werk. 'Het verschilt in positieve zin van wat we gewend zijn', zei hij. Wat een meevaller! Ik had hiervoor een document in de dossiers geraadpleegd dat vergelijkbaar was met het document dat ik had doorgenomen om me in te lezen. Toen ik echter zag dat mijn voorganger het woord 'nucleus' in plaats van 'kern' had gebruikt, realiseerde ik me dat de dossiers nutteloos voor me waren. Ik stak de straat over naar de bibliotheek en zocht 'kerncentrales' op. Onmiddellijk vond ik alle terminologie die ik nodig had. Tegenwoordig is er natuurlijk veel meer nodig om een goede vertaler te zijn. [...] |