[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | Vertalers kregen gewoon geen erkenning, ze verwachtten niet dat ze veel zouden verdienen, gewoon genoeg om rond te komen. Maar heel weinig mensen waren echt opgeleid tot vertaler, maar de meesten hadden een gedegen universitaire opleiding en een gedegen talenkennis, in ieder geval van hun eigen taal. Ik had een vriend die precies in die categorie viel en mijn vriendenkring breidde zich naderhand uit met andere vertalers. Ik vond hen veel interessantere mensen en ontdekte dat we vaak vergelijkbare levenservaringen hadden. Ik had nooit moeite om vrienden te maken, maar ik voelde me altijd "anders" en ik weet zeker dat zij dat ook voelden. Toen mijn vriendin met pensioen ging, droeg zij me voor als haar vervanger. Ik betrad nu het terrein van de herverzekering, waar ik niets van wist. Ik was ook de enige vertaler en had niet veel om op terug te vallen. Maar het was weer een stapje omhoog.... In mijn nieuwe baan begon ik de dossiers door te nemen, vragen te stellen en het bedrijf zover te krijgen dat ze me inschreven voor verzekeringscursussen. Het College of Insurance was aan de overkant van de straat en ik raadpleegde brandvoorschriften, verzekeringspolissen en catalogi van brandblussers in hun bibliotheek. Ik leerde dat waar ik nooit eerder de luxe van gekend had om te kunnen doen: onderzoek doen. De eerste keer dat ik een voorstel voor de verzekering van een kerncentrale moest vertalen, kreeg ik een telefoontje van het hoofd van die afdeling die me feliciteerde met het werk dat ik had gedaan. "Vergelijkt goed met wat we gewend zijn", zei hij. Wat een opsteker! Ik had een document in de bestanden geraadpleegd dat vergelijkbaar was met het document waar ik mee bezig was, maar toen ik zag dat mijn voorganger het woord "kern" in de zin van nucleus had gebruikt in plaats van "kern" in de zin van binnenste kern, realiseerde ik me dat de bestanden nutteloos voor me waren. Ik ging naar de overkant van de straat naar de bibliotheek en zocht "kerncentrales" op. Ik vond meteen alle terminologie die ik nodig had. Er is tegenwoordig natuurlijk veel meer nodig om een goede vertaler te zijn. [...] |