Zo zou een zeer muzikale collega dit weergeven.
Dat deze terminologie ook onder muziekrecensenten, met name ook in Belgie, gangbaar is moge onder meer blijken uit de volgende aanhaling.

Dat Anne-Sophie Mutter geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken bewijst ze nogmaals op deze cd, die blijk geeft van haar grote virtuositeit en gevoel voor theater: toegegeven, Tchaikovski is afhankelijk van een zekere dosis spektakel om geapprecieerd te kunnen worden, maar wat Mutter hier neerzet kunnen weinigen haar nadoen. Een wervelende virtuositeit wisselt ze af met een volle, zigeunerachtige lyriek, rijk en krachtig van toon en vol met vibrato. Lichte speelsheid hoeft de luisteraar niet te verwachten maar het zelfverzekerde spel dat Mutter met het orkest speelt is adembenemend. Het tweede DEEL van het Tchaikovski concerto, een canzonetta, biedt weinig adempauze want Mutter speelt een ongelooflijk romantische, lyrische solopartij vol zelfbeklag en droefgeestigheid. Hier primeren helderheid en bescheidenheid (of althans meer dan in de andere delen) en dit geeft een BETOVEREND resultaat, namelijk een van de weinige echte introverte stukjes muziek die Tchaikovski ooit schreef.