Ако кажам дека бев приморан да го гледам филмот „Паразит“ од почеток до крај е омаловажување. Стилот на филмот е со кадри во движење кои пленат. Оти гледав неколку корејски филмови за време на Филмскиот фестивал на корејски филмови во Лондон се запознав со вообичаените жанрови на таквите филмови, но се чини дека „Паразит“ ги дефинира сите тие! Филмот „Паразит“ е комичен, на екцентричен начин, исто така е и трилер, ги опфаќа пошироките класни поделби и опишува и семејна приказна меѓу останатите жанрови и затоа се чини дека е за сите старосни групи.

Филмот „Паразит“ навистина заслжува да се погледне во кино за да се ценат неговите значења и стилската кинематографија. Како резиме, а сепак да избегнам откривање на заплетот, филмот „Паразит“ претставува приказна за взаемна врска меѓу семејството Парк и семејството Ким, семејство со невработени, чии спротивни светови се судираат со долготрајни последици.

Бонг Џун-Хо успева да побуди интерес кај гледачите со добро осветлени кадри придружени со ефективна искористеност на затворен простор и изненадувачки е што по траењето на филмот од 2 часа и 12 минути ќе сфатите дека повеќето сцени се случуваат во домот на семејството Парк. Елементите на секојдневието во домот се прикажани со чудна перспектива која што го претставува талентот на Бонг Џун-Хо. Филмот „Паразит“ е бавен, ама ќе ја откриете неговата убавина и генијалност додека ќе ве убеди дека дејствува целосно на едно ниво, но всушност има повеќе слоеви и опишува општествен реализам со емпатија и патетика.

Актерската екипа ве обмамува да го гледате секое движење и дејство на лицата кои се нагласени, дури и самото одење нагоре-надолу по скали може да пренесе скриено значење, кое камерата го фрагментира. Нивоа на вознемиреност се создаваат и поради ефективната искористенот на просторот со невообичаени агли на камера и драматични временски услови кои ја зголемуваат таа сензација. Филмот „Паразит“ има надреална природа, што постигнува нагласувања, а филмот добива и елементи на апсурдност на еден генијален начин, што претставува вистинска кинематографска магија. Очигледната морничавост на филмот „Паразит“ со сигурност ќе ви го задржи погледот и нема да се чувствувате отуѓено од школата за правење филмови како „Зона на самрак“.

Актерите се многу импресивни и ги прошируваат своите улоги создавајќи чувство за поистоветување, додека со леснотија изгледаат кул. Кога Ки-Ву и Ки-Јеонг Ким работат во домот на семејството Парк како приватни тутори со сигурност се олицетворение на безгрижност, потценување на авторитет, создавајќи аура на мистичност со неискажаните, речиси мистични, туторски техники кои ги користат. Просто, актерите Парк Со-Дам и Чои Ву-Сик, како Ки-Ву и Ки-Јеонг се задолжителни за гледање во разните насоки на „Паразит“, а тие тоа го изведуваат беспрекорно и така ги привлекуваат гледачите.

„Паразит“ е извонреден филм направен со висока умешност, филм кој мора да го гледате и одвај чекам да го гледам повторно на неговата официјална дата на прикажување во Обединетото Кралство.